"De geur van de uitrukhal. Heerlijk!" - Cecile Drenth
De 31-jarige Cecile Drenth uit Spijkenisse heeft het brandweervirus flink te pakken. "Ik blijf hier tot aan mijn pensioen!"
Het begon elf jaar geleden toen zij als stagiaire bij de lokale kazerne aan de slag ging als managementassistent. “Het is één grote familie. Ze halen uiteraard geintjes met je uit, maar willen je vooral veel leren en zijn er altijd voor je. Er is veel respect. Ik baalde enorm dat mijn stage klaar was. Het was zo leuk.”
Ze ging daarop aan de slag bij een verzekeringsmaatschappij, maar kon de brandweer niet loslaten. “Steeds als ik in de buurt een tankautospuit hoorde uitrukken, dacht ik: ‘ow, ik wil zo graag terug!’ Via een uitzendbureau ben ik weer bij de VRR terechtgekomen. Inmiddels ben ik hier alweer 9 ½ jaar werkzaam.”
“Als ik door de uitrukhal loop, die geur alleen al! Van de auto, het rubber van de banden, de bluspakken. Heerlijk!” – VRR-Topper Cecile Drenth
Cecile begon op Goeree-Overflakkee als secretaresse en zat bij de afdeling Logistiek. Een tijd lang deed ze ook het cluster Voorne. Na een opleiding op HR-gebied, stroomde ze door om recruitment voor de veiligheidsregio breed op te pakken. “Een mooie werkplek waar ik de organisatie nog beter heb leren kennen. Maar toch begon het na een paar jaar weer te kriebelen. Ik wilde dichterbij die rode auto. Het geluid. De geur. Meer op de werkvloer. Bij die jongens op de kazerne.”
En dat lukte. “Ik ben nu Assistent Vrijwillige Posten en onder meer met de werving van brandweerpersoneel bezig. Ook pak ik vraagstukken rondom huisvesting op en zorg voor verbinding tussen de kazernes en kantoor. Zo ben ik regelmatig op oefenavonden van mijn cluster te vinden.” Cecile is daarnaast Regionaal Coördinator Jeugdbrandweer. “We hebben acht jeugdbrandweerkorpsen. Dit zijn jongeren van 12 tot 18 jaar die door middel van oefeningen werkzaamheden van de ‘volwassen’ brandweer leren en kameraadschap opbouwen.”
Het enige wat nog mist bij Cecile is een functie aan de ‘warme kant’. “Ik wil zo graag de repressie in en zag de RAP (Repressief Aanvullend Personeel) als mooie kans. Je doet jouw dagelijkse werk op posten waar men bijvoorbeeld lastig de bezetting rond kan krijgen en gaat als volwaardig brandweervrouw mee met uitrukken. Ik ben daarom nu bezig met trainen voor de selectietesten om vervolgens de Manschap-opleiding in te stromen. In aanloop naar de opleiding oefen ik nu al mee met post Oudenhoorn,” vertelt Cecile met een grote glimlach.
Brandweer: passie, humor en geluk
Die lach is ook te zien als ze vertelt over de liefde voor dit vakgebied. “Het gaat mij om de mens achter de hulpverlener. Ik heb bij de collega’s in Spijkenisse en op de eilanden gezien wat een groot hart zij hebben bij het helpen van mensen en dier. Zoveel passie, humor en geluk in hun (vrijwilligers) werk. Prachtig.” En het beroep is Cecile niet met de paplepel ingegoten. “Nee, ik heb geen enkel familielid bij de brandweer. Ik heb het virus helemaal zelf opgelopen.”
“Ik ben enorm gegroeid binnen de VRR. Bij Spijkenisse kwam ik binnen als ‘klein meisje’. De mensen op de kazerne hebben mij steeds dat extra zetje gegeven om stappen te zetten. Deze omgeving heeft mij gemaakt tot de trotse persoon die ik nu ben. Ik heb mij altijd gesteund gevoeld in de keuzes die ik maak.”
Volgens Cecile is het belangrijk om je grenzen duidelijk aan te geven. “Tja, het is toch wel een mannencultuur. Daar moet je tegen kunnen. Al valt het best mee hoor. Je ontwikkelt vanzelf een gladde rug. Ik pas daar prima tussen. Als ik een kazerne binnenloop en iemand heeft een opmerking, dan kan diegene er direct eentje terug verwachten. En dat weten ze inmiddels ook wel,” grinnikt Cecile.
“Man of vrouw, dat maakt niet uit”
“Het is van belang dat je jouw positie weet in de ploeg. Spreek je angsten en onzekerheden uit. Stel die hulpvraag. Daar is ruimte voor en de collega’s helpen je graag. Ik merk ook dat het man of vrouw zijn eigenlijk niet uitmaakt. Iedereen past erbij.” Volgens Cecile hoef je ook geen stoere vrouw te zijn. “Je kunt vrijwilliger worden met gelakte nagels. Laat je niet weerhouden. Zit je in een goede levensfase? Pak die kans. Het is geweldig. Ik wil hier sowieso tot aan mijn pensioen blijven!”
Wat voor mensen werken bij de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond? In ‘ VRR-topper’ laten we onze collega’s aan het woord over hun drijfveren, kracht, twijfels, achtergrond en toekomst.