SAMEN artikel: De nieuwe ambulance-kleding van ARR was het wachten meer dan waard!

Ron Herbschleb
​​​​​​​Teamleider ambulancedienst, direct betrokken bij het aankooptraject

“Ik zie andere diensten ondertussen een tikje jaloers naar ons kijken. We hielden onze poot stijf. Zo’n eigenwijze ARR was niet altijd even gemakkelijk voor AZN (Ambulancezorg Nederland) . Maar ik zeg je dat onze ambulance collega’s nu in de beste en bovendien meest comfortabele kleding lopen die er is.

Eén van de redenen van de aanbesteding van AZN was het streven naar herkenbare, uniforme kleding die alleen door de ambulancedienst mag worden gedragen. Een mooie missie. Desondanks deden wij niet mee. Een goede keuze, want toen de kleding binnenkwam, werden wij niet enthousiast. De kleding leverde, vergeleken met wat we toen nog droegen, in op veiligheid. Wij wilden in ieder geval niet achteruit gaan in veiligheidsklasse. Ik ben er trots op dat ARR als eerste regio in Nederland de rode signaalkleur met veiligheidsklasse 3 gaat dragen. Wij hebben geen veiligheidsvestje meer nodig als we in het donker de weg op moeten.

Het wachten waard? Ja, al zagen we best wat beren op de weg. We hadden veel eisen aan onze kleding en zelfs de minieme aanpassingen die we Moderna voorlegden, moesten eerst besproken worden met AZN en de ontwerpster. In het begin verliep dat stroef. Moderna verzorgt ook de bewassing. Prettig, zo heb je nooit vingerwijzen als er iets misgaat. We zijn overigens niet de laatsten die de nieuwe jas aantrekken: er zijn nog steeds ambulancediensten die in de ‘oude’ gele kleding lopen.”

Gerdien de Rover-de Krijger
​​​​​​​Zorgambulancebegeleider, werk bij team laag en midden complexe ambulancezorg A

“Tegen Grace zei ik: ‘Ik wil er een paar mee naar huis’, toen ik de broek voor het eerst paste: ‘Deze ga ik als huisbroek dragen. Zo lekker zit-ie.’ De vorige broek was een typisch mannenmodel; deze is hoogsluitend en stretchy. Dat verschil merk je. Voor mijn werk voor de vakgroep kom ik weleens in Utrecht. Daar dragen ze de kleding die via de Europese aanbesteding is ingekocht en medewerkers daar zijn ontevreden over de kwaliteit. Kleuren worden na twee keer wassen vaal, stiksels laten los. Dat was verteld bij het testen, maar daar is onvoldoende naar geluisterd. In alle haast is er te snel een knoop doorgehakt. Wat wij gaan dragen, is wel heel goed.

Uit ervaring weet ik: ambulancekleding moet comfortabel zitten. Wij rennen, tillen en bukken erin. Het moet ook veilig zijn. Ik vind het geweldig dat onze jassen veiligheidskleuren hebben, waardoor je geen vestje mee moet grissen als je de wagen verlaat. Die tijd is er vaak niet, elke seconde telt. Die rood-oranje jas is uniek in Nederland. Verder moeten de zakken stevig zijn. Je hebt vaak pennen, een kladblok en een stethoscoop in je zak zitten. Ik vind het ook fijn om een eigen, onderscheidende kleur te dragen, zodat je herkenbaar bent als dienst.

Het wachten waard? Nou, het was wel lang. Dat had vast sneller gekund. Bijna alle ambulancediensten hadden al nieuwe uniformen in gebruik, behalve wij. ‘Draag je nog steeds die oude meuk’, hoorde ik dan. Toen de knoop eenmaal doorgehakt was, moest alles nog gemaakt worden. Maar ik wachtte het rustig af. We kozen niet voor half werk en gaan daar nog lang de vruchten van plukken!”

Grace Borges Furtado
Medewerker kleding bij bedrijfsbureau ARR

“In 1998 kwam ik in dienst bij ARR, vlak voor onze vorige kleding in gebruik werd genomen. Ik werd aangesteld om dat proces te ondersteunen. Tot februari van dit jaar is het vertrouwde gele uniform gedragen, toen was het tijd voor wat nieuws. Op een dag kregen we bij het bedrijfsbureau een grote doos aangeleverd met daarin een paar van de nieuwe uniformen uit de Europese aanbesteding. Die zijn we gaan proefdragen. Al snel bleek de kwaliteit niet goed genoeg voor ons. Stiksels lieten los, de stof was te dun… Dit hebben we voorgelegd aan onze teamleider.

Daarna kregen we nieuwe ontwerpen, ditmaal weer van Moderna, de aanbieder met wie we al decennia samenwerken. Alles was compleet, van parka’s, softshells en bodywarmers tot jassen, broeken, polo’s en werkhemden. Opnieuw gingen we proefdragen en ditmaal waren we wel enthousiast. Er kwamen 412 ambulancemedewerkers bij mij langs om de kleding te passen. Allemaal waren ze positief. Sommigen wilden de broek het liefst meteen mee naar huis nemen, zo fijn zat hij. Van de vorige kleding was de broek echt voor heren gemaakt. In ‘98 werkten er verhoudingsgewijs ook meer mannen bij de dienst. Deze broek zit juist wat hoger waardoor hij ook voor vrouwen heel comfortabel zit. Ik heb de kleding zelf ook even gepast, het zat inderdaad heerlijk. De stof is zachter en sterker. De polo is aangepast én we hebben nu een rode jas. Andere ambulancediensten dragen de centraal ingekochte kleding wel, maar volgens mij zitten de Rotterdamse uniformen tien keer beter. Natuurlijk was dat het wachten waard.”