SAMEN artikel: De werkdag van Mirella Bavelaar van Smalen

Het opleiden en (bij)scholen van anderen zat altijd al in Mirella’s bloed. Ze deed het al toen ze nog op de IC en de spoedeisende hulp werkte als verpleegkundige en leerlingen onder haar hoede had. Later, toen haar jongste in 2013 naar school ging en ze een nieuwe uitdaging zocht, op de ambulance. En nu zelfs, sinds een aantal jaren, als docent en instructeur bij de ambulancedienst.

“Mensen die na de opleiding verpleegkunde bij ons op de ambulance willen werken, volgen eerst een opleiding op de Academie voor Ambulancezorg”, legt ze uit. “Wij staan studenten bij, faciliteren stageplekken en springen bij als er problemen zijn. Los van die opleiding voeren wij het bekwaamheidsbeleid uit voor de gehele ARR. Dat beleid stelt dat ambulanceverpleegkundigen en -chauffeurs in vijf jaar tijd een aantal scholingen moeten volgen. We organiseren ook allerlei trainingsdagen. En mochten er medewerkers zijn die extra scholing willen, dan staan wij voor hen klaar.”

Adhococratie
Elke ochtend stapt Mirella vanuit Ridderkerk op haar fiets. Tenminste, vaak. Als het regent toch liever de auto, glimlacht ze. “Ik ben graag vroeg op kantoor. Meestal stap ik om acht uur binnen. Het leukste aan ons werk is eigenlijk dat je van tevoren nooit weet hoe een dag eruit komt te zien.” Lachend: “Wij noemen dat wel een adhococratie.”

Wat ze in ieder geval elke dag doet, is zorgen dat de deuren van de lokalen geopend zijn en dat de koffie pruttelt voor als de instructeurs binnendruppelen. “Dan nemen we de dag door. In welk lokaal zit wie, welke cursisten komen er. Onze instructeurs zijn vakmensen. Inhoudelijk hoeven we ze niets te leren, maar soms hebben ze wel een didactische vraag. Hoe kun je een bepaald onderwerp het beste behandelen? Daar zijn wíj weer goed in.”

Ze begroet, elke morgen, alle cursisten. Zichtbaar zijn, even de verbinding zoeken. “Dat is de aard van het beestje”, bekent ze. “Als ambulanceverpleegkundige werk je op straat, dat vereist een oog voor de mensen. Dat wordt echt je tweede natuur.”

Up to date
Soms geeft ze zelf ook les. Zo niet: dan is het tijd om haar mail te checken. “Er komt van alles binnen, vaak ook dingen waar je meteen mee aan de slag moet. Is iemand van de opleiding gezakt voor een cursus, moet er scholing op maat komen? Na zwangerschapsverlof of langdurig ziekteverzuim, gaat iemand niet zomaar weer de wagen op. Wat heeft die persoon nodig om weer met een goed gevoel aan het werk te gaan? Iedereen die er drie maanden of langer uit is geweest, wordt bijgeschoold. Even alle kennis opfrissen en zorgen dat je weer up to date bent. Dat geldt voor ons ook. De eisen voor onze beroepsuitoefening zijn altijd aan verandering onderhevig, ze gaan immers mee met alle nieuwe ontwikkelingen en kennis.”

Rotterdamse dagen
Trots? Nou vooruit, een beetje dan: op de Rotterdamse dagen. Mirella: “In 2018 hebben we gekeken hoe de scholing voor beginnende studenten beter kon aansluiten bij hun leerbehoefte. Zo kwamen we tot de Rotterdamse dagen. De studenten volgen modules op de Academie voor Ambulancezorg en aansluitend volgen zij een dag bij ons op L&O, leren en ontwikkelen. Hier kunnen zij zelf aangeven welke onderwerpen ze uit de gevolgde module nogmaals behandeld willen hebben. Bij ons zijn de groepen kleiner, hebben we meer tijd en kunnen we studenten persoonlijke aandacht geven en inspelen op persoonlijke leerbehoeften.”

Balans
​​​​​​​Dit is de leukste baan ter wereld, meent Mirella. “Vooral de combinatie met een dag in de week op de wagen. Los van het feit dat ik enorm veel voldoening haal uit het werken op straat, hou ik zo ook feeling met het vak en begrijp ik nog steeds wat onze cursisten in de praktijk tegenkomen. In de lessen put ik uit die ervaringen. Ik zie het als een wisselwerking: door voor de klas te staan of achter de schermen te zorgen dat cursisten de juiste stof en begeleiding krijgen, verbeteren we gezamenlijk het werk op straat. We rusten mensen toe met de kennis en vaardigheden die ze nodig hebben om hun werk te kunnen doen, om zich sterk en zelfverzekerd te voelen. Een leven lang leren; daar geloof ik in.”